Özet

Amaç: Kronik kalp yetmezliğinin patofizyolojisinde renin-anjiyotensin sisteminin önemli bir rolü vardır. Kalp yetmezliği tedavisinde kullanılan bir çok ilaç bu sistemi etkisizleştirmeyi hedef alır. Bu ne kadar iyi başarılırsa, prognozun o oranda iyileşeceği düşünülmektedir. Bu çalışmada, kronik kalp yetmezliği hastalarında, ACE inhibitörü ve anjiyotensin reseptör blokeri kombine tedavisinin prognostik belirteçler üzerine olan etkisini araştırmak amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Ekokardiyografik incelemede sol ventrikül fırlatma oranı (EF)  %40’ın altında saptanan ve NHYA’ya göre fonksiyonel kapasitesi evre II olan hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar tek başına lizinopril ve lizinopril-valsartan kombine tedavisi olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. Tüm hastalarda çalışma başında ve sonunda EF, beyin natriüretik peptid (BNP), altı dakikalık yürüme mesafesi düzeyi ölçülmüş ve değişiklik olup olmadığı incelenmiştir.
Bulgular: Tüm hastalarda tedavinin yararı araştırıldığında EF, BNP düzeyi ve altı dakikalık yürüme mesafesi açısından tedavi sonunda anlamlı düzelme izlendi (sırasıyla, medyan 35’e karşın 37,  p=0.011; medyan 206 pg/ml’ye karşın 131 pg/ml , p=0.012; medyan 262.50 m.ye karşın 301.87 m; p=0.016). Sadece lizinopril verilen grupta çalışma başındaki ve sonundaki değerler karşılaştırıldığında, EF ve BNP açısından anlamlı farklılık olmadığı gözlenirken altı dakikalık yürüme mesafesi arttı (medyan 223.12 m’ ye karşın 262.50 m; p=0.047). Lizinopril-valsartan alan grupta ise EF ve altı dakikalık yürüme mesafesinde anlamlı olmayan artışlar saptanırken, BNP düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı bir azalma izlendi ( medyan 245 pg/ml’ ye karşın 71pg/ml; p=0.003). Hangi tedavinin daha yararlı olduğunu anlamaya yönelik yapılan analizde ise gruplar arasında EF, BNP ve altı dakikalık yürüme mesafesi  açısından fark anlamsız bulundu (sırasıyla, 1’e karşın 3, p=0.819;  -38 pg/ml’ ye karşın –67 pg/ml, p= 0.101; 78.75  m’ ye karşın 52.5 m, p= 0.132).
Sonuç: Patofizyolojik mekanizmalar göz önüne alındığında ACE inhibitörü- ARB kombinasyonunun kalp yetmezliğinde prognozu iyileştirilebileceği düşünülse de, bu çalışmada tek başına ACE inhibitörü tedavisi ile kombine ACE inhibitörü-ARB tedavisi arasında prognostik belirteçler açısından anlamlı bir değişiklik bulunmamıştır.
Anahtar Kelimeler: Konjestif kalp yetmezliği, Beyin natriüretik peptid, Sol ventrikül fonksiyonu

The Impact Of ACE Inhibitor - Angiotensin Reseptor Blocker Combined Treatment On Prognostic Markers In Heart Failure

Summary

Aim: Renin-angiotensin system has a great role in the pathophysiology of chronic heart failure. Many drugs which are used in the treatment of heart failure target the inactivation of this system. How good this is achieved, prognosis is thought to be better. In this study, we aimed to investigate the effect of ACE inhibitor and angiotensin receptor blocker combined treatment on the prognostic markers in patients with chronic heart failure.
Material and Methods: The patients who have a left ventricular ejection fraction (EF) of less than 40% in echocardiografic examination and class II functional capacity according to NHYA classification were included in the study. We divided the patients into two groups as lisinopril and lisinopril-valsartan combined treatment. We measured left ventricular ejection fraction, brain natriuretic peptide (BNP), 6-minute walking distance at the beginning and end of the study and we searched if there is a difference or not.
Results: When we examined the benefit of treatment in all patients, we found a significant improvement in EF, BNP and 6-minute walking distance at the end of the treatment (median 35 vs. 37, p=0.011; median 206 pg/ml vs. 131 pg/ml, p=0.012; median 262.50 m vs. 301.87 m; p=0.016, respectively). When we compared the results in the group that was given only lisinopril, we did not observe a significant difference in EF and BNP, but 6-minute walking distance was increased (median 223.12 m vs. 262.50 m; p=0.047). On the other side, in the group that was given lisinopril- valsartan we detected nonsignificant improvements in EF and 6-minute walking distance, but we observed a significant decrease in BNP (median 245 pg/ml vs. 71 pg/ml; p=0.003). In the analysis that we compared the benefits of each treatment we did not find a significant difference in EF, BNP and 6-minute walking distance between the groups (1 vs 3, p=0.819; -38 pg/ml vs -67 pg/ml, p=0.101; 78.75 m vs 52.5 m, p=0.132, respectively).
Conclusion: When the pathophysiologic mechanisms are considered, although ACE inhibitor-ARB combined treatment was thought to improve prognosis in heart failure; we did not find a significant difference in the prognostic markers between the ACE inhibitor treatment and ACE inhibitor-ARB treatment in this study.
Key Words: Congestive heart failure, Brain natriuretic peptide, Left ventricular function