Özet

Amaç: Diyastolik disfonksiyonlu hastaların tedavisi sistolik disfonksiyona göre hala muğlaktır ve bu hasta grubunda spironolakton tedavisinin etkisi bilinmemektedir. Bu çalışmada sistolik disfonksiyonu olmayan ancak sol ventrikül doluş kusuru olan hastalarda spironolaktonun etkinliği araştırılmıştır.
Gereç ve Yöntem: Kantitatif ve doku Doppler yöntemlerle izole diastolik disfonksiyon saptanan 54 hasta (29 kadın, 25 erkek; ortalama yaş 53±9) çalışmaya dahil edildi. Otuz iki hasta 50 mg/gün spironolakton tedavisine, 22 hasta ise plasebo grubuna randomize edildi. Bütün hastalar fizik muayene, temel biyokimya analizi, konvansiyonel ekokardiyografik ölçümler ve doku Doppler ile değerlendirildi. Üç aylık tedavi sonrası bütün testler tekrarlandı.
Bulgular: Her iki grubun çalışmaya alınma sırasındaki klinik, demografik, biyokimyasal ve ekokardiyografik verileri benzerdi. Spironolakton alan hastalarda tedavi sonrası deselerasyon zamanı, valsalva E/A, ve lateral mitral anulus erken diastolik hızda artma, E, E/A, E/Ea oranlarında ise azalma oldu. Tedavi sonrası doku Doppler ile erken diastolik hızlarda lateral ve inferior duvarlarda sınırda ve septumda istatistiksel olarak anlamlı derecede artış saptandı.
Sonuç: Spironolakton tedavisi izole diastolik disfonksiyonlu hastalarda iyileşme sağlamaktadır.
Anahtar Kelimeler: Diastolik disfonksiyon, Spironolakton

Efficacy of Spiranolactone Therapy in Patients with Impaired Left Ventricular Filling

Summary

Aim: The treatment of diastolic heart failure is less well defined than the treatment of systolic heart failure and use of spironolactone in diastolic dysfunction remains to be tested.  We sought to investigate the efficacy of spironolactone therapy in patients with impaired left ventricular filling without any evidence of systolic dysfunction.
Material and Methods: We studied 54 patients (29 female, 25 male; with a mean age of 53±9) who were admitted to the cardiology outpatient clinic with the complaint of dyspnea on exertion and found to have impaired left ventricular filling on transthoracic echocardiography. Thirty two patients were assigned to spironolactone therapy 50 mg daily and 22 of the patients were recruited as the control group. The control group and study groups were evenly matched by age, sex, hypertension and diabetes. All the initial evaluation procedure was repeated for each case after three months.
Results: Baseline demographic, clinical, biochemical and echocardiographic variables were similar between patients taking spironolactone or placebo. Deceleration time, valsalva E/A ratio and lateral mitral annulus early diastolic velocity increased while E, E/A and E/Ea ratios decreased in patients who were treated with spironolactone.
Conclusion: Spironolactone therapy may have beneficial effects in patients with isolated diastolic heart failure.
Key Words: Diastolic dysfunction, Spironolactone