Özet

Amaç: Kronik hastalıkların tedavisinde başarılı olabilmenin yolu hasta eğitimi ile yakından ilgilidir. Biz çalışmamızda grup eğitimi ile bireysel eğitimin diyabetik hastaların bilgilenme düzeylerine etkisini ve psikososyal sorunlar ile etkileşimini belirlemeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Tip 2 Diyabetli, en az bir yıl önce eğitim almış ya da hiç eğitim almamış, herhangi bir psikiyatrik hastalık tanısı olmayan 20 hasta grup eğitimi, 20 hasta bireysel eğitim için çalışmaya alındı. Eğitim öncesi ve sonrası bireylere ayrı ayrı “diyabet bilgi düzeyi testi (DBT)” ve “Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (HAD)” uygulandı. Diyabet eğitimi ile ilgili temel bilgileri içeren slayt gösterisi ile tüm hastalara eğitim verildi.
Bulgular: Bireysel ve grup eğitimi alan hastaların eğitim sonrası ortalama puanları (sırayla 90.3 ± 9.8, 89.8 ± 11.5),  eğitim öncesi ortalama puanlarından (sırayla 69.2 ± 11.0, 66.2 ± 13.7)  anlamlı olarak yüksekti. Grupların eğitim sonrası belirlenen puanları arasında ise fark saptanmadı. Grup eğitimi alanlarda anksiyete ve/veya depresyonu olanların eğitim öncesi ve eğitim sonrası puanları olmayanlara göre daha düşüktü (sırayla p=0.017 ve p=0.016). Eğitimin anksiyete ve/veya depresyon üzerine etkileri açısından bakıldığında, özellikle grup eğitiminin anlamlılığa yakın düzeyde anksiyete ve/veya depresyonu azalttığı görüldü (P=0.06).
Sonuç: Çalışmamızda diyabetik hasta eğitiminin bireylerin hastalıkları hakkındaki bilgi düzeylerini artırmada etkili olduğu, her iki eğitim tipinin etkinlik yönünden farklı olmadığı, anksiyete ve/veya depresyon varlığının eğitimi olumsuz etkileyebileceği ve eğitimin anksiyete ve/veya depresyonu azaltabileceği görüldü.
Anahtar Kelimeler: Diyabet, Eğitim, Anksiyete/Depresyon

Assessment of The Effects of Individual and Group Education on Knowledge Level and Status of Anxiety/depression in Education of Diabetic Patients

Summary

Aim: The way to management success of chronic diseases is so closely interrelated with patient education. In our study, we aimed to investigate the effects of group versus individual education for diabetes on process of learning and psychosocial condition of patients.
Material and Methods: Type 2 diabetic patients, received no training or training at least one year ago, and without underlying psychiatric illness were enrolled in either group (n=20) or individual (n=20) educational situation. “Diabetes Knowledge Test” and “Hospital Anxiety and Depression” scale were performed in the two groups at baseline and after training. All patients trained for basic information about diabetes in lectures with slides.
Results: Mean diabetes knowledge scores of both groups were higher after training program (90.3 ± 9.8 and 89.8 ± 11.5, respectively) than those at baseline (69.2 ± 11.0 and 66.2 ± 13.7, respectively). But after training program, the provided scores were not different between groups. In group educational situation, diabetes knowledge scores of those with depression and/or anxiety were lower than those of without depression and/or anxiety before and after training (p=0.017, p=0.016, respectively). Also, scores of depression and/or anxiety were improved in a level near to statistical significance in group education (p=0.06).
Conclusion: Our study demonstrates that the education for diabetes was effective for improvement of level of knowledge about subjects’ illnesses, but both patient education models were not different for improving their diabetes knowledge. The present study also demonstrates that the presence of depression and/or anxiety might negatively effect diabetes knowledge scores and education might improve depression and/or anxiety, particularly for subjects in a group training program.
Key Words: Diabetes, Education, Anxiety/Depression