ÖZET

Amaç: Kızılötesi fundus otofloresansı (K-AF), gözdibi görüntülenmesinde yeni bir teknik olup ve retina pigment epitelindeki (RPE) ve kısmen de koroiddeki melaninden kaynaklanmaktadır. Bu çalışmada farklı fundus patolojilerinin K-AF görüntülerinin sunulması amaçlanmaktadır.
Gereç ve Yöntem: K-AF görüntüleri için bir konfokal tarayıcı lazer oftalmoskop (HRA2, Heidelberg Retina Angiograph 2) kullanıldı. Fundus otofloresans görüntü kalitesini artırmak için 32 adet görüntünün ortalaması alınarak yüksek kontrastlı tek görüntü elde edildi. Tüm olgulara pupiller dilatasyon uygulandı ve cihazın kızılötesi modunda fundus net bir şekilde odaklandıktan sonra indosiyanin yeşili anjiyografi modunda boya verilmeksizin fundustan yansıyan floresans görüntüleri kaydedildi. Coğrafik atrofi ve koroidal neovasküler memranla seyreden yaşa-bağlı makula dejenerasyonu, santral seröz koriyoretinopati (SSKR), idiyopatik maküla deliği, koriyoretinit ve diabetik retinopati gibi farklı fundus patolojileri olan olguların K-AF görüntüleri kaydedildi.
Bulgular: Normal bir gözden elde edilen K-AF görüntüsünde optik disk ve retina damarlarında otofloresans olmadığı görülmektedir. Geri kalan alanlarda RPE’deki melanin nedeniyle maküler bölgede daha belirgin olmak üzere otofloresans izlenmektedir. Floresein anjiyografideki terminolojiye benzer şekilde K-AF ’da da hipo ve hiperotofloresans terimleri kullanılmaktadır. Gözdibi patolojisi olan tüm olgularda lezyonun karakteristiği ile uyumlu tipik K-AF görüntüleri tespit edildi.
Sonuç: K-AF ile tek katlı RPE tabakasının noninvaziv olarak görüntülenmesi mümkün olabilmektedir. Bu teknikle standart fotoğraflar ve floresein anjiyografiden farklı gözdibi görüntülerinin elde edilmesi sağlanabilmektedir. K-AF, gözdibi hastalıklarında tanı ve takipte faydalı olabilecek bir tekniktir.
Anahtar Kelimeler: Otofloresans, Kızılötesi fundus otofloresansı, Gözdibi hastalıkları

Near-Infrared Fundus Autofluorescence in Different Fundus Pathologies

SUMMARY

Aim: Near infrared fundus autofluorescence (NIR-FAF) is a new technique of retinal imaging and is believed to derive from melanin in choroid and retinal pigment epithelium. The aim of the current study is to present the NIR-FAF images of different fundus pathologies.
Material and Methods: A scanning laser ophthalmoscope (HRA2, Heidelberg Retina Angiograph 2) was used for NIR-AF imaging. Following pupillary dilatation, a clear focus of the retina was obtained in the infrared mode of the device, and then NIR-AF images were recorded at angiography mode without dye injection. Subjects with different fundus diseases (age-related macular degeneration with geographic atrophy or choroidal neovascular membrane, central serous chorioretinopathy, macular hole, chorioretinitis and diabetic retinopathy) were included.
Results: In the NIR-AF images from a normal subject, autofluorescence was absent over the optic disc and the retinal vessels. Rest of the fundus displays autofluorescence owing to the presence of lipofuscin in RPE. Similar to the terminology in fluorescein angiography, hypo and hyperautofluorescence terms are used in NIR-AF. Typical NIR-AF images were obtained from the subjects with fundus abnormalities.
Conclusion: NIR-AF allows noninvasive imaging of the single-layered RPE. This technique provides images different than standart fundus photographs and fluorescein angiography. NIR-AF may be useful in diagnosis and follow-up of ocular fundus pathologies.
Key Words: Autofluorescence, Near infrared fundus autofluorescence, Ocular fundus disorders