Özet

Amaç: Bu çalışmada mitral kapak prolapsuslu (MKP) hastalarda P dalga dispersiyonunu ve artmış P dalga dispersiyonu olan hastaların özelliklerini belirlemeyi hedefledik.
Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalışmaya klinik endikasyonla transtorasik ekokardiyografisi yapılan ve MKP tanısı alan 93 hasta ve 50 sağlıklı birey dahil edildi. Diastaz sırasında ölçülen kapakçık kalınlığı 5 mm fazla olan hastalar klasik prolaps, diğer hastalar ise klasik olmayan prolaps olarak sınıflandırıldı. P dalga dispersiyonu 12 derivasyonlu elektrokardiyogramdan elde edilebilen en uzun P dalga sü re sinden en kısa P dalga süresinin çıkarılmasıyla hesaplandı. P dalga dispersiyonun ≥40 ms olması artmış P dalga dispersiyonu olarak kabul edildi.
Bulgular: P dalga dispersiyonu MKP’li hastalarda kontrol grubuna kıyasla daha fazla artmış bulundu (41.7 ± 11.7 karşı 33.7 ± 6.1 ms, p<0.001). Ayrıca, P dalga dispersiyonun klasik MKP’li hastalarda klasik olmayan MKP’li hastalara (48.8 ± 10.9 karşı 33.8 ± 6.2 ms, p<0.001) ve kontrol grubuna (48.8 ± 10.9 karşı 33.9 ± 6.4 ms, p<0.001) kıyasla istatiksel olarak anlamlı bir şekilde arttığı tespit edildi. P dalga dispersiyonu klasik MKP ve kontrol grubunda farklı değildi (33.8 ± 6.2 karşı 33.9 ± 6.4 msec, p=0.72). Artmış P dalga dispersiyonun bağımsız öngördürücüsünün sol atriyum volümü (odds oranı = 2.023, %95 GA=1.983-2.066, p<0.001) ve sol atriyum volüm endeksi (odds oranı = 2.221, %95 GA= 2.080-2.321, p<0.001) olduğu saptandı.
Sonuç: Klasik MKP hastalarında P dalga dispersiyonu artmaktadır. Artmış sol atriyum volümü ve artmış sol atriyal volüm indeksi MKP hastalarında artmış P dalga dispersiyonun bağımsız öngördürücü parametreleridir.
Anahtar Kelimeler: Mitral kapak prolapsusu, P dalga dispersiyonu, Sol atriyum

P Wave Dispersion in Patients with Mitral Valve Prolapse

Summary

Aim: The aim of this study was to assess P wave dispersion and reveal the parameters associated with increased P wave dispersion in patients with mitral valve prolapse (MVP).
Material and Method: Ninety-three patients with echocardiograpically diagnosed MVP and 50 healthy subjects were included in this prospective study. The presence of maximal leaflet thickness of at least 5 mm during diastasis identified patients with classic MVP whereas the absence identified those with non-classic MVP. P-wave dispersion was defined as the difference between maximum Pwave duration and minimum P-wave duration in 12-lead surface electrocardiogram. P-wave dispersion was accepted as increased if it was ≥40 msec.
Results: P wave dispersion was found to be significantly increased in patients with MVP when compared to healthy controls (41.7 ± 11.7 vs 33.7 ± 6.1 msec, p<0.001). In additon, P wave dispersion of patients with classic MVP was significantly greater than those of non-classic MVP (48.8 ± 10.9 vs 33.8 ± 6.2 msec, p<0.001) and healthy subjects (48.8 ± 10.9 vs 33.9 ± 6.4 msec). P wave dispersion of patients with non-classic prolapse was not significantly different from those of controls (33.8 ± 6.2 vs 33.9 ± 6.4 msec, p=0.72). Left atrial volume (odds ratio = 2.023, 95% CI=1.983-2.066, p<0.001) and left atrial volume index (odds ratio = 2.221, 95% CI= 2.080-2.321, p<0.001) were independently associated with an increased P wave dispersion.
Conclusion: P wave dispersion is increased in patients with classic MVP. Increased left atrial volume and left atrial volume index are independent predictors of increased P wave dispersion in patients with MVP.
Key Words: Mitral valve prolapse, P wave dispersion, Left atrium