ÖZET

Amaç: Daha önce bir kez eksternal yaklaşımlı dakriyosistorinostomi (DSR) ameliyatı geçiren ancak nüks nazolakrimal kanal tıkanıklığı gelişen hastalarda revizyon endoskopik DSR ve silikon entübasyonu ameliyatının etkinliğini değerlendirmek.
Gereç ve Yöntem: Temmuz 2005-Temmuz 2007 tarihleri arasında servisimizde, daha önce geçirilmiş eksternal yaklaşımlı DSR ameliyatı sonrası nüks tıkanıklık saptanarak revizyon endoskopik DSR ve silikon entübasyonu yapılan hastalara ait dosyalar retrospektif olarak gözden geçirildi. Hasta karakteristikleri, ameliyat öncesi intranazal bulguları ve nüks sebepleri tespit edildi. İntranazal revizyon sonrası hastalar son kontrol muayenesine çağrılarak epifora şikayetinin devam edip etmediği sorgulandı, lakrimal lavaj ve endoskopik intranazal muayene yapılarak ameliyatın etkinliği değerlendirildi.
Bulgular: Ameliyat sonrası kontrolleri yapılabilmiş ve son kontrol muayenesine gelen 13 hastanın 14 gözü çalışmaya dahil edildi. Hastaların ortalama yaşı 31±11.7 yıldı (21-52 yıl). Dört hasta kadın, 9 hasta erkekti. Ortalama takip süresi üçüncü ayda silikon tüp çıkarılmasından sonra 9.4 6.2 aydı ( 4-24 ay). Gözlerin 10’ unda ( %71.4) lavajda nazal kaviteye pasaj izlendi. Dokuz gözde (%64.2) epifora şikayetinin düzeldiği belirtildi. Tüm hastalarda ameliyat süresi 40 dakikanın altındaydı (ortalama 32±5.7 dk, 20-40 dk). Bir hastada görülen, ameliyat sonrası iki gün süren epistaksis dışında postoperatif komplikasyon gelişmedi.
Sonuç: Daha önce eksternal DSR ameliyatı geçirmiş ve nüks tıkanıklık gelişmiş hastalarda revizyon endoskopik DSR ve silikon entübasyonu ameliyatı, ikincil eksternal girişimlere göre biraz düşük başarı oranına karşın kısa ameliyat süresi ve düşük komplikasyon oranı ile uygun bir alternatif oluşturabilir.
Anahtar Kelimeler: Dakriyosistorinostomi, İntranazal endoskopi, Nüks lakrimal tıkanıklık

Results of Revision Endoscopic Dacryocystorhinostomy for The Management of Unsuccessful External Dacryocystorhinosyomy

SUMMARY

Aim: To assess the efficacy of intranasal endoscopic revision and silicon intubation in patients with recurrent nasolacrimal duct obstruction after primary external dacryocystorhinostomy (DCR).
Material and Method: We reviewed retrospectively the charts of patients who underwent intranasal endoscopic revision due to the recurrent obstruction following previous external DCR between July 2005 and July 2007. Patients’ characteristics, pre-operative intranasal fin dings and the causes of failure were recorded. Patients were invited for a last follow-up examination including the evaluation of epiphora, syringing of lacrimal system, and intranasal endoscopic assessment.
Results: 14 eyes of 13 patients who participated in the follow up examinations were included in the study. The average age of the patients was 31±11.7 years (21-52 years). Four patients were male and 9 were male. The mean follow up period was 9.4±6.2 months (4 – 24 months) after the removal of tubes. The nasolacrimal system was patent to syringing in 10 eyes (71.4%). The epiphora symptom was cured in 9 eyes (64.2%). Duration of surgery was 40 minutes or less in all cases (mean 32 ± 5.7 min., 20-40 min.). There was not any postoperative complication except epistaxis, which occurred in a patient during first two postoperative days.
Conclusion: Endoscopic intranasal revision and silicon intubation seems to be an acceptable treatment choice in the failure of previous external DCR because of its low complication rate, and short operating time, in spite of its slightly lower success rate comparing with secondary external revisions.
Key Words: Dacryocystorhinostomy, Intranasal endoscopy, Recurrent lacrimal obstruction