Özet

Amaç: Plazma B-tipi natriüretik peptid kalp yetersizliği tedavisine verilen yanıtı takip etmekte etkin bir belirteçtir. Literatürde dobutamin ve levosimendan tedavilerinin hemodinamik etkilerini karşılaştıran pek çok çalışma olmakla beraber N-terminal pro B-tipi natriüretik peptid (NT-pro BNP) düzeyleri üzerine etkilerini inceleyen pek fazla çalışma yoktur. Bu çalışmanın amacı dobutamin ve levosimendan tedavilerinin NT-pro BNP düzeylerini düşürücü etkilerini karşılaştırmaktır.
Gereç ve Yöntem: Dekompanse kalp yetersizliği nedeni ile hastaneye yatırılan 59 hastaya intravenöz olarak levosimendan (12 mcg/kg bolus, 24 saat süre ile 0,2 mcg/kg/dk infüzyon) ya da dobutamin (5-8 mcg/kg/dk dozda, klinik yanıta göre süresi belirlenerek 5 günü geçmeyecek şekilde) uygulanmıştır. Tedavi öncesi ve bitiminde pro BNP düzeyleri ölçülmüştür.
Bulgular: İki grup arasında yaş, cinsiyet, kalp yetersizliği etyolojisi, bazal pro BNP, ürik asit ve ejeksiyon fraksiyonu değerleri benzer olarak bulundu. Tedavi sonrası pro BNP değerleri bazale göre levosimendan grubunda %42 (41,6±25,4), dobutamin grubunda ise %37(37,35±28,98) oranında düşüş göstermiştir (p=0,58). 24 saatlik standart levosimendan uygulamasına karşılık dobutamin uygulamasında ortalama infüzyon süresi 47 saattir.
Sonuç: Dobutamin tedavi süresi klinik yanıta göre belirlendiğinde dobutamin ve levosimendan infüzyonları plazma pro BNP düzeylerini benzer oranda düşürmektedir.
Anahtar Kelimeler: Dekompanse kalp yetersizliği, Levosimendan, Dobutamin, N-terminal pro B-tipi natriüretik peptid

Effects of Levosimendan and Dobutamine on Levels of N-terminal Pro Brain Natriuretic Peptide in Decompensated Heart Failure

Summary

Aim: Plasma brain natriuretic peptide is effective in monitoring the response to heart failure therapy. Although there are many studies comparing hemodynamic effects of dobutamine and levosimendan, there are very few studies focusing on the pro brain natriuretic peptide (pro BNP) levels. This study aims to compare the efficiencies of levosimendan and dobutamine in lowering plasma pro BNP levels.
Material and Method: Intravenous infusions of levosimendan (12 mcg/kg bolus, 0.2 mcg/kg/min for 24 hours) or dobutamine (for 5-8 mcg/kg/min, weaning time was determined by the clinician according to the symptoms and physical findings not more than 5 days) were initiated in 59 patients with decompensated heart failure. The levels of pro BNP were determined before and after the infusions.
Results: Age, gender, heart failure ethiology (ischemic vs. non-ischemic), baseline pro BNP, uric acid and ejection fraction levels were similar among the two groups. After the therapy there was a 42% (41.6±25.4%) decrease in the pro BNP levels of the levosimendan group and a 37 % (37,35±28,98) decrease in the levosimendan group (p=0.58). Mean infusion time for dobutamine was 47±23 hours versus the standard 24 hour protocol for levosimendan.
Conclusions: Levosimendan and dobutamine are equally effective in lowering plasma pro BNP levels when dobutamine is weaned according to the clinicans decision.
Key Words: Decompensated heart failure, Levosimendan, dobutamine, N-terminal pro barin natriuretic peptide