Diyabetik Maküla Ödemi Tedavisinde İntravitreal Ranibizumab Enjeksiyonunun Etkinliği Figen BATIOĞLU, Volkan EKEN, Emin ÖZMERT ÖZET Amaç: Diyabetik maküla ödemi tedavisinde, vasküler endotelyal büyüme faktör (VEGF) inhibitörü ranibizumabın intravitreal enjeksiyonu sonrası görme keskinliği ve anatomik sonuçların değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntem: Diyabetik maküla ödemi nedeniyle intravitreal ranibizumab (0,5mg/0,05ml) enjeksiyonu uygulanan 44 olgunun 62 gözü retrospektif olarak çalışmaya dahil edildi. Olguların enjeksiyon öncesi, 1. ay, 3. ay, 6. ay ve son kontrollerindeki logMAR görme keskinliği, biyomikroskopi bulguları, göziçi basıncı ve optik koherans tomografi (OKT) sonuçları değerlendirildi. Bulgular: Ortalama yaşları 60,6 (45-74) olan 44 olgunun 62 gözü çalışmaya dahil edildi. Ortalama takip süresi 11.3 aydı ve bu sürede ortalama 3,6 enjeksiyon yapıldı. Görme keskinliği enjeksiyon öncesi ortalama 0,75±0,5 logMAR iken 1. ayda 0,67±0,4, 3. ayda 0,63±0,4, 6. ayda 0,60±0,4 ve son kontrolde ise 0,61±0,4 idi ve görme keskinliğinde tedavi öncesine göre 1. ay dışındaki tüm takip dönemlerinde istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,05, Friedman testi). OKT’de tüm takip dönemlerinde tedavi öncesine göre santral maküla kalınlığında azalma oldu ancak bu azalma sadece 6. ay kontrolü ve son kontrolde istatistiksel olarak anlamlı idi (p<0,05, Wilcoxon testi). Uygulamaya bağlı komplikasyon görülmedi. Sonuç: Diyabetik maküla ödemi gelişen olgularda intravitreal ranibizumab enjeksiyonu sonrası erken dönemde maküla ödeminde azalma ve görme keskinliğinde artış olmaktadır. Ancak bu anatomik ve fonksiyonel düzelmenin sürekliliğinin gösterilmesi için daha uzun süreli çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler: Diyabetik maküla ödemi, İntravitreal ranibizumab enjeksiyonu, Lazer fotokoagülasyon, Spektral optik koherans tomografi Efficacy of Intravitreal Ranibizumab Injection for the Treatment of Diabetic Macular Edema SUMMARY Aim: To evaluate the functional and anatomical results after intravitreal ranibizumab injection in patients with diabetic macular edema unresponsive to previous laser photocoagulation. Material and Method: Sixty two eyes of 44 patients with diffuse diabetic macular edema that had failed to respond previous laser photocoagulation were treated with intravitreal ranibizumab injections (0.5mg/0.05ml) and enrolled in the study. These patients were evaluated with logMAR best correcred visual acuity (BCVA), biomicroscopy, intraocular pressure and optical coherence tomograhy (OCT) before first injection, and at 1st, 3rd, 6th month and last visit. Results: Sixty two eyes of 44 patients with a mean age of 60.6 years (45-74) were included in the study. Mean follow-up was 14.3 months (6-30 months) and mean number of injections during this period was 3.6. The mean logMAR BCVA was 0.75±0.5 before the injections, it was improved to 0.67±0.4, 0.64±0.4, 0.60±0.4 and 0.61±0.4 at 1-month, 3-month, 6-month and last visit respectively. There was a statistically significant visual acuity improvement at all visits except 1-month (p<0.05, Friedman test). There was a central foveal thickness reduction at all visits after the injection but it was statistically significant at 6-month and last visit (p<0.05, Wilcoxon test). We didn’t observe any complication due to the procedure. Conclusion: In the short term, macular edema decreased and visual acuity increased in the vast majority of patients after intravitreal injection of ranibizumab. However, long term studies are needed to show permanency of this anatomical and functional recovery Key Words: Diabetic macular edema, Intravitreal ranibizumab injection, Laser photocoagulation, Spectral optical coherence tomography
Diyabetik Maküla Ödemi Tedavisinde İntravitreal Ranibizumab Enjeksiyonunun Etkinliği Figen BATIOĞLU, Volkan EKEN, Emin ÖZMERT
Geri Dön Yazdır Editörün Notu
Rolex Replica Watches Rolex Replica www.megaroelx.com swiss replica watches www.topwatchesmall.com
Mebas Medikal Bas?n Yay?n Ltd. ?ti. ? 2006 Her Hakk? Sakl?d?r. Design by YakamozDizayn
