Diyabetik Maküla Ödeminde İntravitreal Ranibizumab Tedavisinin Kısa Dönem Sonuçları
Sezer HELVACI, Hüseyin ÖKSÜZ
ÖZET
Amaç: Diyabetik maküler ödemde intravitreal ranibizumab enjeksiyonunun etkinlik ve güvenirliğini değerlendirmek.
Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma diyabetik maküler ödemi olup, intravitreal ranibizumab uygulanan 42 hastanın 68 gözünü içermektedir. Hastalar iki gruba ayrılmıştır. Birinci grup lazer tedavisi uygulanmaksızın sadece intravitreal ranibizumab uygulanan hastaları içermektedir. İkinci grup ise ranibizumab enjeksiyonundan en az 3 ay öncesinden fokal±grid lazer uygulanan hastaları içermektedir. En iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK), göz içi basıncı (GİB), optik kohorans tomografi kullanılarak ölçülen santral maküla kalınlığını (SMK) içeren ayrıntılı göz muayenesi tüm hastalara uygulandı. Bazal ve enjeksiyon sonrası EİDGK, SMK ve GİB’leri iki grupta kıyaslandı.
Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 55,7±9,6 ve ortalama takip süresi 7,19±2,4 (3-12) ay idi. Birinci gruptaki ortalama enjeksiyon sayısı 2,21±0,589 ve 2. gruptaki ortalama enjeksiyon sayısı 2,70±0,98 idi. İki gruptaki enjeksiyon sayısı istatistiksel olarak anlamlı farklı bulunmuştur (p=0,024). Başlangıç EİDK kıyaslandığında iki grup arasında anlamlı farklılık gözlenemedi (p=0,683). Her iki gruptaki EİDK artışı anlamlıydı (p<0,001). Her iki grupta da SMK değerlerinde tüm vizitlerde istatistiksel anlamlı bir düşüş vardı (p<0,001).
Sonuç: Çalışmamıza dayanarak intravitreal ranibizumab uygulamasının DMÖ tedavisinde etkili ve güvenilir bir yöntem olduğu söylenebilir. İntravitreal ranibizumab lazer tedavisine ek veya alternatif olarak kullanılabilir.
Anahtar Kelimeler: Diyabet, Maküla ödemi, Ranibizumab
Short Term Results of Intravitreal Ranibizumab Treatment for Diabetic Macular Edema
ABSTRACT
Objective: To evaluate the efficacy and safety of intravitreal ranibizumab injection for diffuse diabetic macular edema (DME).
Material and Method: This retrospective study included 68 eyes of 42 patients who underwent intravitreal ranibizumab for DME. Patients were distributed into two groups. Group 1 included the patients who received only intravitreal ranibizumab without laser treatment. Group 2 included the patients who received focal ± grid laser at least 3 months before the ranibizumab injection. Detailed eye examination included measurements of best corrected visual acuity (BCVA), intraocular pressure (IOP), central macular thickness (CMT) achived by optical coherence tomography (OCT) which was performed in all patients. Baseline and post treatment BCVA, CMT and IOP were compared in both groups.
Results: Mean age of patients was 55.7±9.6 years and follow-up time was 7.19±2.4 (3-12) months. The mean number of injections was 2.21±0.589 in group 1 and 2.70±0.98 in group 2. There was statistically significant difference at mean number of injections between two groups (p=0.024). When the baseline was compared no statistically significant differences was observed between two groups BCVA (p=0.683). Improvement in BCVA was significant in both groups. There was statistically significant decrease at CMT values in two groups at all visits (p<0.001).
Conclusion: It may be concluded that intravitreal ranibizumab is an effective and safe method in the treatment of DME based on these results. Intravitreal ranibizumab can be used as an adjunctive or as an alternative to laser treatment.
Keywords: Diabet, Macular edema, Ranibizumab
