Paralitik Lagoftalmi Tedavisinde Hiyalüronik Asit Jel Uygulaması
Emel BAŞAR, Fadime NUHOĞLU, Fatma Esin ÖZDEMİR
ÖZET
Amaç: Paralitik lagoftalmi tedavisinde üst kapağa, az invazif bir yöntem olan hiyalüronik asit jel (Teosyal Ultra-Deep) enjeksiyonunun güvenlik ve etkinliğini araştırmak.
Gereç ve Yöntem: Paralitik lagoftalmi nedeniyle poliklinik ortamında hiyalüronik asit (HA) jel enjeksiyonu ile tedavi edilen olgular retrospektif olarak değerlendirildi. Beyin tümörü ameliyatlarından sonra gelişen fasiyal paraliziye bağlı lagoftalmide 2 ay, idyopatik fasiyal paraliziye bağlı lagoftalmide 6 ayı geçen ve kornea bulguları olan olgular çalışmaya dahil edildi. Belirgin dermatolojik hastalığı olan olgular çalışma dışı bırakıldı. HA jel pretarsal alana yapıldı. Tedavi öncesi ve sonrası takiplerde; fotoğraf (göz ve yüz) çekimi yapıldı. Hastaların göz açıkken ve kapalı iken kapak aralığı ölçümü, üst kapak kenarı ile pupil reflesi arasındaki mesafe (MRD1) ölçümü yapıldı, korneal epitelyopatileri değerlendirildi. Takipler 1. ve 10. gün, 1. ay sonrasında 3 ay aralıklarla yapıldı. Açıkta kalma keratitinin düzelmesi, korneanın uyurken açıkta kalmaması, kozmetik olarak tatmin edici kapak görüntüsü başarı kriteri olarak kabul edildi.
Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 55,1±19,5 (25 - 84 yıl) idi. Sekiz hastanın 8 göz kapağına tedavi uygulandı. Enjekte edilen HA jel miktarı ortalama 1,2 mL (0,9-2.0 mL). Lagoftalmideki düzelme ortalama 4,8 mm idi (3mm-6mm; p<0,05). Takip süremiz ortalama 11,1± 3,9 ay (6-15ay). Tüm olgularda HA jel enjeksiyonu sonrası kapak aralığı mesafesinde azalma, açıkta kalma keratitinde düzelme sağlandı. HA jel enjeksiyon sonrası MRD1’de azalma istatistiksel olarak anlamlı saptandı (Z=-2,546;p=0,011 <0,05). Göz açıkken ölçülen kapak aralığında, HAJ enjeksiyonu sonrasındaki azalma istatistiksel olarak anlamlı bulundu (Z=-2,546;p=0,011<0,05). Göz kapalıyken ölçülen kapak aralığında da HA jel enjeksiyonu sonrası azalma, istatistiksel olarak anlamlı bulundu (Z=-2,524;p=0,012<0,05). HA jel enjeksiyonu sonrası olguların %87,5’i başarılıydı.
Sonuç: Paralitik lagoftalminin tedavisinde HA jel enjeksiyonu etkili ve güvenilir bir tekniktir. Fasiyal sinir fonksiyonunun geri dönmesi halinde verilen HA jelin yavaş olarak rezorbe olması nedeniyle geriye dönüşümlü olma özelliği bir avantajdır. Ancak karşılaştırmalı ve uzun dönem sonuçları olan çalışmalara ihtiyaç vardır.
Anahtar Kelimeler: Açıkta kalma keratiti, Fasiyal paralizi, Hiyalüronik asit jel, Lagoftalmi
Hyaluronic Acid Gel Injection in the Treatment of Paralytic Lagophthalmos
ABSTRACT
Objective: To investigate the safety and efficacy of hyaluronic acid (HA) gel injection to upper eyelid as a less invasive method in the treatment of paralytic lagophthalmos
Material and Method: The cases treated with HA gel injection for paralytic lagophthalmos in the out- patient clinic circumstances have been evaluated retrospectively. The cases who have suffered lagophthalmos more than 2 months due to facial paralysis which develops after brain tumor operations, the cases who have suffered lagophthalmos due to idiopathic facial paralysis more than 6 months and those who have presented corneal findings were included in the study. The cases with noticeable dermatological diseases were excluded from the study. HA gel was injected into the deep orbicularis oculi muscle in the pretarsal field. Preoperative and postoperative photographing (eyes and face), palpebral aperture measurements at the open and closed eye status and distance measurements between the center of the pupillary light reflex and upper eyelid margin (MRD1) have been done. These were evaluated with respect to corneal epitheliopathy. The follow-up period examinations were performed at the 1st and the 10th days and within intervals of 3 months after the 1st month. Improved exposure keratopathy, unexposed cornea during sleep and satisfactory cosmetic eyelid appearance were accepted as success criterias for the treatment.
Results: Mean patient age was 55.1±1. 5 (25-84) years. Eight eyelids from eight patients have been treated. Of the cases, 3 were female while 5 were male patients. Mean amount of injected HA gel was 1.2 ml (0.9-2.0ml). Mean improvement in lagophthalmos was 4.8 mm (3mm-6mm; p<0.05). Mean follow-up duration was 11.1±3.9 months (6-15 months). In all cases, the palpebral distance decreased following HA gel injection and exposure keratopathy improved. A second injection was required in none of the cases. The cosmetic appearance was not satisfactory in one case due to excessive amount of HA gel injection. Mild sensitivity and edema were encountered at the injection sites in all cases. Chemosis was noticed in one case. A statistically significant decrease was found in MRD1 after HA gel injection (Z=-2.546;p=0.011<0.05). The decrease in the palpebral distance following HA gel injection measured at open-eye status was found statistically significant (Z=-2.546;p=0.011<0.05). Also, the decrease in the palpebral distance following HA gel injection measured at closed-eye status was found statistically significant (Z=-2.524;p=0.012<0.05). HA gel injection was successful in 87.5% of the cases.
Conclusion: HA gel injection is an effective and safe technique in the treatment of paralytic lagophthalmos. In case of regained good facial nerve functionality, reversible feature of HA gel injection is an advantage depending on its slow resorption. However, novel studies which included comparisons and long-term outcomes are required.
Keywords: Exposure keratopathy, Facial paralysis, Hyaluronic acid gel, Lagophthalmos
