Retinal Ven Tıkanıklığı Tedavisinde İntravitreal Deksametazon İmplant ile Ranibizumab: Altı Aylık Sonuçlar
Halil İbrahim BİKE, Özkan SEVER, Fatih HOROZOĞLU
ÖZET
Amaç: Retina ven tıkanıklığına bağlı maküla ödemi tedavisinde intravitreal deksametazon veya ranibizumab enjeksiyonu sonrası maküla kalınlığı, görme keskinliği ve göz içi basıncı değişikliklerinin belirlenmesi.
Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmada retina ven tıkanıklığına bağlı maküla ödemi tedavisi için intravitreal deksametazon veya ranibizumab enjeksiyonu uygulanan 61 hastanın 61 gözü incelendi. Deksametazon implantın etki süresi 6 ay olarak değerlendirildiği için tek doz deksametazon olarak uygulanan hastalar incelendi. Ranibizumab enjeksiyonları ise ilk 3 ay birer doz olacak şekilde yükleme dozu yapılan hastalar çalışmaya dahil edildi. Hastaların enjeksiyon öncesi, enjeksiyon sonrası 1. ay, 3. ay ve 6. ay en iyi düzeltilmiş görme keskinliği, maküla kalınlığı ve göz içi basıncı değişiklikleri, demografik verileri ve komplikasyonlar değerlendirildi.
Bulgular: Retina ven tıkanıklığı olgularının intravitreal deksametazon ve ranibizumab uygulaması öncesi ortalama en iyi düzeltilmiş görme keskinliği ve ortalama maküla kalınlıkları ile 1.ay, 3.ay, 6.ay ortalama en iyi düzeltilmiş görme keskinliği arasında istatistiksel anlamlı artış, ortalama maküla kalınlığında anlamlı azalma tespit edildi. (p<0,05). Her iki grup arasında en iyi düzeltilmiş görme keskinliği ve ortalama maküla kalınlığındaki değişiklikler benzer bulundu ve istatiksel olarak bir fark saptanmadı. İntravitreal deksametazon implantı uygulanan hastaların göz içi basınç ölçümleri ile 1.ay sonunda ranibizumab injeksiyonu yapılan gruba göre anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0,05). Diğer aylarda göz içi basınç ölçümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark izlenmedi (p>0,05).
Sonuç: Retina ven tıkanıklığı hastalarında tekrarlanan intravitreal ranibizumab enjeksiyonları ve intravitreal deksametazon implantı ile görme keskinliğinde ve maküla ödeminde istatistiksel olarak anlamlı düzelme görülmüştür. İki grup arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı. Bununla birlikte, göz içi basınç artışı oranının deksametazon grubunda 1. ayda diğer gruba göre anlamlı derecede yüksek olduğu görülmektedir. Bu nedenle, ranibizumab tedavisi, aynı etkiye sahip olan deksametazon tedavisine göre oküler hipertansiyon gelişiminde daha güvenli bir yöntem gibi gözükmektedir.
Anahtar Kelimeler: Retina ven tıkanıklığı, İntravitreal ranibizumab, Deksametazon
Intravitreal Dexamethasone Implant and Ranibizumab in the Treatment of Retinal Vein Occlusion: Six-month Results
ABSTRACT
Objective: The objectives were to evaluate visual acuity, macular thickness and intraocular pressure after intravitreal ranibizumab or dexamethasone injection for macular edema due to retinal vein occlusion.
Material and Method: We retrospectively studied 61 eyes of 61 patients with macular edema secondary to retinal vein occlusion, who were treated with intravitreal dexamethasone or ranibizumab. Since the duration of the Dexamethasone implant was assessed as 6 months, patients treated with single dose dexamethasone were studied. Ranibizumab injections were included in the study of patients who were given doses in the first 3 months as dosing doses. Each patient had ophthalmological examination including best corrected visual acuity, central macular thickness and intraocular pressure measurement before and after the injections. One month, 3 month and 6 month visit was recorded. Retinal vein occlusion complications and change in visual acuity, central macular thickness and intraocular pressure were recorded.
Results: Repeated intravitreal ranibizumab injections and intravitreal dexamethasone implantation in retinal vein occlusion patients resulted in a statistically significant improvement in visual acuity and macular edema at each follow-up. The intraocular pressure should be closely followed after dexamethasone implantation.
Conclusion: According to the results of our study, both dexamethasone implantation and ranibizumab injections were effective in treating macular edema. There was no significant difference between the groups. However, the newly developed intraocular pressure rate in the dexamethasone group is significantly higher at 1 month than the other group. Therefore, ranibizumab treatment seems to be a safer method in terms of ocular hypertension development than dexamethasone treatment, which has the same efficacy.
Keywords: Retinal vein occlusion, Macular edema-cystoid, Intravitreal ranibizumab, Dexamethasone
Bu çalışmanın kaynak olarak gösterimi: Bike Hİ. Sever Ö. Horozoğlu F. Retinal Ven Tıkanıklığı Tedavisinde İntravitreal Deksametazon İmplant ile Ranibizumab: Altı Aylık Sonuçlar. MN Oftalmoloji 2018;25(3):152-159
