ÖZET

Amaç: İntraventriküler iletimin gecikmesinin sol ventrikül disfonksiyonunu artırdığı ve aktivasyonun yönünün değişmesinin sol ventrikül performansını azalttığı, uzun zamandır kabul edilmektedir. Sol dal bloğu bulunan dilate kardiyomiyopatili hastalarda EKG örneğinin iskemik kardiyomiyopatili ve iskemik olmayan kardiyomiyopatili hastaların ayırımında yardımcı olup olmayacağını araştırmak üzere bu çalışma planlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya EKG 'sinde sol dal bloğu bulunan 45 DKMP'li hasta alındı. Hastaların 21'i İDKMP, 24'ü NİDKMP idi. Hastaların hepsinin EKG analizleri yapılarak iki hasta grubu arasında QRS süreleri ve voltajları yönünden bir farkın olup olmadığı araştırıldı.
Bulgular: İskemik olmayan dilate kardiyomiyopatili hastalar, iskemik dilate kardiyomiyopatili hastalara göre daha genç olup, ekokardiografide sol ventrikül diyastol sonu çap daha büyüktür. EKG analizlerinde QRS süresi, QRS aksı ve frontal düzlemdeki derivasyonlarda (D1-D2-D3) QRS voltajı değerleri karşılaştırıldığında iki grup arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Horizantal düzlem derivasyonlarının karşılaştırılmasında V2 ve V3 voltajı ile V1-V2-V3 voltaj değerlerinin toplamının iskemik olmayan kardiyomiyopatili hastalarda, istatiksel olarak anlamlı olarak büyük olduğu saptandı. ROC analizinde V3 voltajının NİDKMP' li hastalarda anlamlı tanımlayıcı bir bulgu olduğu görüldü.
Sonuçlar: Bu çalışmada, sol dal bloğu bulunan dilate kardiyomiyopatili hastalarda V3 voltajı 2100 uV'un üzerinde ise iskemik olmayan kardiyomiyopati için %85 duyarlılık, %73 özgüllük saptanmıştır. Bu çalışma 12 kanallı EKG kayıtlarının dikkatli incelemesinin dilate kardiyomiyopatili hastalarda hastalık etyolojisinin belirlenmesinde yararlı olabileceğini göstermektedir.
Anahtar Kelimeler: Dilate Kardiyomiyopati, EKG

SUMMARY

Importance of Electrocardiography in Differential Diagnosis of Ischemic or Non Ischemic Cardiomyopathy in Patients with Left Bundle-Branch Block
Aim: It has been agreed that intraventricular conduction delay increase in left ventricular disfonction and the activation vector change decrease in left ventricular performance. We have planned the investigation if electrocardiographic patients with dilated cardiomyopathy are useful in the etiologic differantiation
Material and Methods: Fourty-five patients who have left bundle-branch block on electrocardiography with a diagnosis of dilated cardiomyopathy were involved in the study. Twenty-four patients had ischemic and 21 patient had non ischemic cardiomyopathy. Electrocardiographic analysis was performed and a difference in terms of QRS intervals and voltage intensities was investigated between ischemic and non ischemic group.
Result: We have found the staticial difference of the left venricular end diastolic dimenstion in the two groups in the echocardiography. In the electrocardiographic analysis there was not any difference in the QRS period and QRS axis in the extremity derivations.In the precordial derivations the difference of the voltage V1 and V2 and sum of the voltage V1-V2-V3 in the two groups are higher statistically in the non ischemic dilated cardiomyopatier than those of the ischemic dilated cardiomyopaties.
Conclusion: Voltage of the V3 is determinant factor in the NIDCMP. In the patients with NIDCMP if the voltage of V3 is above the 2100 mV is %85 sensitive and %73 spesific. In this paper it has been shown that electrocardiographic analyse has useful for determination of the cardiomyopathy etiology.
Key Words: Dilated Cardiomyopathy, ECG