ÖZET

Amaç: Trombolitik tedavi sonrası infarktüsten sorumlu arterde (İSA) yeterli distal akımın sağlanamaması önemli bir sorundur. Distal kan akımının yeterli sağlanamadığı hastalarda, takip mortalite ve morbidite oranı yüksektir.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada akut miyokard infarktüsü nedeni ile kliniğimize başvuran ve kurtarıcı balon anjioplasti ve stent uygulanan, 6 bayan, 26 erkek (yaş ortalaması: 55±11.8 yıl) toplam 32 olgudaki sonuçlar değerlendirildi.
Bulgular: Ortalama kurtarıcı anjioplastiye alınma süresi: 2.16±1.7 saat idi. Hastalar da belirlenen miyokard infarktüsünün lokalizasyonu, %34.4'de (11/32) anterior, %65.6'sında (21/32) inferior yerleşimliydi. İşlem sonrası olguların %94'ünde (30/32) stent yerleştirildi. TIMI-III akım %91 olguda (29/32), TIMI-II akım %9 olguda (3/32) sağlandı. Ortalama ST segment rezulosyonu %66±12.4 idi. Hastane süresince acil operasyon, ölüm ve reinfarkt görülmedi. Hastane çıkış sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (EF), %42±8 bulunurken, altıncı ayda yapılan ekokardiyografide ortalama EF, %51±10 olarak saptandı (p: 0.004). Altı aylık takipte Majör kardiak olay olguların %6'sında (2/32) görüldü.
Sonuç: Kurtarıcı anjioplasti zaman geçirilmeden yapıldığında güvenilir ve etkin bir tedavi yöntemidir.
Anahtar Kelimeler: Başarısız Trombolizis, Kurtarıcı PTKA

Our Results of Rescue PTCA in Acute Myocardial Infarction

SUMMARY

Aim: Failure to provide a sufficient distal flow in the infarct-related artery after thrombolytic treatment is an important problem. Such patients have high rates of mortality and morbidity.
Material and Methods: The study included a total of 32 cases, 6 females and 26 males, on whom rescue balloon angioplasty and stent was performed due to AMI 
Results: Mean rescue balloon angioplasty duration was 2.16±1.7 hours. 34.4% of the patients had anterior (11/32) and 65.6% (21/32) had inferior localization. After the procedure, stent was placed in 94% (30/32) of the cases. TIMI-III flow was provided in 91% (29/32) and TIMI-II flow in 9% (3/32) of the cases. Mean ST segment resolution was 66-12.4%. Emergency operation, death and re-infarction was not observed during hospitalization. Left ventricle ejection fraction (EF) which was 42±8% at discharge increased to 51±10% in the 6th month (p:0.004). Major cardiac event was observed in 6% (2/32) of the cases in the 6-month follow-up.
Conclusion: Rescue balloon angioplasty is a reliable and efficient treatment procedure, when it is performed without losing time.
Key Words: Failure Thrombolizis, Rescue PTCA