ÖZET

Amaç: Son yıllarda yapılan çalışmalarda elektrofizyolojik çalışma (EFÇ)'nin yüksek riskli hastaları bütünüyle ayrıt edemediğinin gösterilmesi ve EFÇ klavuzluğunda yapılan tedavi güvenirliğinin sorgulanması ile takılabilir kardiyoverter defibrillatör (TKD) öncesi EFÇ'nin gerekliliği tartışılmaya başlamıştır.Bu yüzden çalışmamız son 6 yıl içinde kliniğimizde TKD öncesi EFÇ yapılıp daha sonra TKD takılan hastalarda, implantasyon öncesi yapılan EFÇ sonuçlarının uzun dönemde tekrarlayan ventriküler taşiaritmi sıklığı ile ilişkisini ortaya koymayı amaçlamıştır.
Gereç ve Yöntem: Son 6 yıl içinde kliniğimizde TKD implantasyonu öncesi yapılan EFÇ'de sürekli ventriküler taşikardi (VT) ya da ventriküler fibrilasyon (VF) uyarılabilen (Grup A, 50 hasta) ve uyarılamayan (Grup B, 20 hasta) toplam 70 hasta retrospektif olarak incelendi. Elektrofizyoloji laboratuarımızın kayıtları kullanılarak hastaların demografik verileri, EFÇ çalışma sonuçları, ekokardiyografik sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonları (EF), klinik durumları, TKD takılma endikasyonları ve uygun TKD epizodları araştırıldı.
Bulgular: Hastaların ortalama takip süresi 3.08±1.31 yıl idi. Yetmiş cihazın hafızasında toplam 791 adet uygun olarak tedavi edilen sürekli VT ya da VF epizodu vardı. Bu epizodlar EFÇ sonuçlarına göre retrospektif olarak incelendi. Grup A ve Grup B arasında yaş, etiyoloji, endikasyon, ejeksiyon fraksiyonu (EF), New York Heart Association (NYHA)'a göre fonksiyonel kapasite açısından anlamlı fark yoktu. Toplam ventriküler taşiaritmi epizodu açısından bakıldığında ise grup A'da anlamlı oranda tekrarlayan ventriküler taşiaritmi epizodu daha fazla bulundu (grup A'da ortalama epizod sayısı 14.6±26.4 iken grup B'de 2.8±6.01, p= 0.023).Gruplara kendi içinde bakıldığında Grup A' da 50 hastadan 43'ünde (%86) ventriküler taşiaritmi epizodu varken 7 hastada (%14) hiç epizod olmamıştı.Grup B'de ise 20 hastadan 7'inde (%35) epizod varken 13'ünde (%65) hiç ventriküler taşiaritmi epizodu yoktu.
Sonuç: Takılabilir kardiyoverter defibrillatör implantasyonu öncesinde yapılan elektrofizyolojik çalışma uzun dönemde tekrarlayan ventriküler taşiaritmileri göstermede oldukça değerli bir yöntemdir.
Anahtar Kelimeler: Elektrofizyolojik çalışma, Takılabilir kardiyoverter defibrillatör, Ventriküler taşiaritmi

The Value of Electrophysiological Study Before Implantation of Implantable Cardioverter Defibrillators in Predicting Long-Term Recurrence of Ventricular Tachyarrhythmias

SUMMARY

Aim: In recent years, trials with electrophysiological study (EPS) has shown that EPS could not entirely discriminate high risk patients and also EPS-guided treatment had reliability problems. So necessitative of EPS before implantation of implantable cardioverter-defibrillators (ICD) has already being discussed. For this reason, we aimed to expose relation between long-term recurrence of ventricular tachyarrhythmias and results of EPS before ICD in our patients who were performed EPS before ICD implantation for past 6 years.
Material and Methods: Seventy patients who underwent successsful ICD implantation in the past 6 years were retrospectively enrolled to the study. Patients were grouped according to be stimulated sustained ventricular tachycardia (VT) and/or ventricular fibrillation (VF) (Group A, 50 patients) or not (Group B, 20 patients) in the EPS before ICD implantation. And also we investigated demographic characteristics, EPS results, echocardiographic left ventricular ejection fraction (EF) values, clinical conditions, ICD indications and suitable ICD episodes of our patients from electrophysiology laboratory records.
Results: Mean follow-up duration of our patients was 3.08±1.31 years. There were 791 suitable treated sustained VT and/or VF episodes in the memory of 70 equipments. These episodes were retrospectively evaluated according to the EPS results. There were no significant differences between the groups regarding age, etiology, indication, EF, New York Heart Association (NYHA) functional capacity classification. Total sustained veentricular tacharhythmia episodes were significantly more in Group A than Group B (14.6±26.4, 2.8±6.01, p=0.023, respectively). In Group A, 43 of 50 patients (86%) had ventricular tacharrhythmia episodes but in 7 of them (14%) had no episodes. In Group B, 7 of 20 patients (35%) had ventricular tacharrhythmia episodes but in 13 of them (65%) had no episodes.
Conclusion: Electrophysiological study before ICD implantation is of value in predicting long-term repeated ventricular tacharrhythmias.
Key Words: Electrophysiological study, Implantable cardioverter-defibrillator, Ventricular tacharrhythmia