ÖZET

Amaç: Kronik total oklüzyonlarda başarılı rekanalizasyon sonrası stent implantasyonu yalnız balon anjioplastiye nazaran restenoz oranını düşürür, reoklüzyon hızını azaltır ve sol ventrikülün hem global hem de bölgesel sistolik fonksiyonlarını düzeltir. Biz bu çalışmada, kronik total oklüzyonlu hastalarda yalnız anjioplasti ile anjioplastiye ek olarak stent implantasyonunun sol ventrikülün global ve bölgesel sistolik fonksiyonları ve fonksiyonel kapasite üzerine olan etkisini karşılaştırmayı amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Çalışma, herhangi bir koroner arterinde kronik total oklüzyonu bulunan ve başarılı PTKA (n: 31, 4 kadın, ortalama yaş 49.8±9.6) ya da stent (n: 36, 5 kadın, ortalama yaş 52.6±11.3) uygulanan 67 hastadan oluşturuldu.
Bulgular: Stent grubunda, işlem öncesi sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu ortalama 60.8±13.4 iken, işlem sonrası 64.6±13.4 bulundu ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamı idi (p=0.002). Aynı olumlu etki bölgesel sistolik fonksiyonlarda da gözlendi (sırasıyla 2.77±1.4, 2.27±1.4, p<0.001). İşlem öncesi hastaların fonksiyonel kapasitesi ortalama 3.6±0.8 iken, işlem sonrası anlamlı bir iyileşme olduğu saptandı (2.02, p<0.001). Bu anlamlı etkiler PTKA grubunda gözlenmedi.
Sonuç: Sonuç olarak, kronik total koroner arter oklüzyonlu hastalarda stent uygulamasını takiben 6. ayda sol ventrikülün hem global hem de bölgesel sistolik fonksiyonlarında anlamlı bir düzelme olduğunu ve fonksiyonel kapasitenin anlamlı olarak iyileştiğini tespit ettik. Ancak, aynı olumlu etkileri yalnız PTKA uygulanan hastalarda gözlemedik.
Anahtar Kelimeler: Kronik total oklüzyon, İntrakoroner stent, Sol ventrikül sistolik fonksiyonu, Fonksiyonel kapasite.

SUMMARY

The Effects of Angioplasty plus Stent Implantation and Balloon Angioplasty Alone on Left Ventricular Systolic Functions and Functional Capacity in Patients with Chronic Total Occlusion
Aim: Coronary stent implantation after successful balloon angioplasty of chronic total coronary artery occlusion decreases restenosis rate, increases the period to restenosis, and improves both regional and global left ventricular systolic functions more significantly than percutaneous transluminal coronary angioplasty (PTCA) alone.
In the present study, we aimed to compare the effects of angioplasty plus stent implantation with PTCA alone on regional and global left ventricular systolic functions, and functional capacity in patients with chronic total occlusion.
Material and Methods: The study group consisted of 31 patients undergoing successful PTCA (4 female, mean age 49.8±9.6), and 36 patients undergoing PTCA plus stent implantation (5 female, mean age 52.6±11.3) who had chronic total occlusion in one of the three coronary arteries.
Results: In the PTCA plus stent group, left ventricular ejection fraction significantly improved 6 months after the procedure (60.8±13.4 vs. 64.6±13.4, p=0.002). Similar beneficial effect was observed in regional left ventricular systolic function (2.77±1.4 vs. 2.27±1.4, p<0.001) and functional capacity (3.6±0.8 vs. 2.02, p<0.001), but these beneficial effects were not observed in PTCA group.
Conclusion: As a result, in patients with chronic total occlusion, regional and global left ventricular systolic functions, and functional capacity have significantly improved 6 months after PTCA plus stent implantation, but not following PTCA alone.
Key Words: Chronic total occlussion, intracoronary stenting, left ventricular systolic function, functional capacity