ÖZET
Amaç: Fakoemülsifikasyon cerrahisi sırasında arka kapsül rüptürü ya da zonül diyalizi sonucu, kapsül desteği bozulan olgularda görme prognozu ve postoperatif komplikasyonların değerlendirilmesi.
Gereç ve Yöntem: Nisan 2000-Mart 2004 tarihleri arasında fakoemülsifikasyon cerrahisi uygulanan ve intraoperatif arka kapsül rüptürü ya da zonül diyalizi sonucu kapsül desteği bozulan 84 olgunun 84 gözü çalışmaya dahil edildi. Olguların yaş ortalaması 66.4±9.9 yıl, ortalama takip süresi 12.0±11.6 ay idi.
Bulgular: Kapsül desteğinin bozulma nedeni, 74 olguda (%88) arka kapsül rüptürü, 10 olguda (%12) zonül diyalizi idi. Olguların 39'unda (%46) vitreus kaybı nedeniyle ön vitrektomi yapıldı. Olguların 77'sinde primer göziçi lens (GİL) implantasyonu, 4'ünde sekonder GİL implantasyonu uygulandı, 3 olgu afak olarak bırakıldı. Son kontrolde olguların 70'inde (%84) görme seviyesinde artma olduğu tespit edildi. Olguların 7'sinde (%8) görme seviyesinin aynı kaldığı, 7'sinde ise (%8) azalma olduğu saptandı. Preoperatif diyabetik retinopatisi bulunan olgularda (11 olgu, %13) son görme düzeyi anlamlı olarak daha düşük bulundu (p=0.022). Diğer oküler ve sistemik preoperatif özellikler, nükleus sertliği, anestezi tipi, vitreus kaybının varlığı ve vitrektomi tekniğinin seçimi ile görme prognozu arasında ilişki bulunmadı (p>0.05). Geç dönem komplikasyonlar arasında başlıca pupil düzensizliği (19 olgu, %23), iris atrofisi (7 olgu, %8), ön kamarada vitreus izlenmesi (7 olgu, %8) ve GİL yerleşim bozukluğu (6 olgu, %7) gelmekteydi. Geç dönemde komplikasyon izlenen gözlerde görme prognozunun anlamlı olarak daha düşük olduğu bulundu (p=0.012).
Sonuç: Fakoemülsifikasyon cerrahisi sırasında, kapsül bütünlüğünün bozulması halinde, uygun cerrahi yaklaşımlarla olguların büyük çoğunluğunda, özellikle de geç dönemde kalıcı komplikasyon izlenmeyen gözlerde görme prognozunun iyi düzeyde seyredebileceği sonucuna varıldı.
Anahtar Kelimeler: Fakoemülsifikasyon, Arka kapsül rüptürü, Zonül diyalizi, Görme prognozu
Course and Prognosis in Eyes with Loss of Capsular Support During Phacoemulsification
SUMMARY
Purpose: To evaluate the visual prognosis and postoperative complications in eyes in which capsular support has been lost because of capsular ruptures or zonular dialyses during phacoemulsification surgery.
Materials and Methods: Eighty four eyes of 84 patients who underwent phacoemulsification and in whom loss of capsular support occurred with capsular tears or zonular dialyses between April 2000 and March 2004 were included in the study. Mean patient age was 66.4±9.9 years and mean duration of follow-up was 12.0±11.6 months.
Results: Capsular support was lost as a result of posterior capsular rupture in 74 (88%) cases and of zonular dialysis in 10 (12%). Vitreous loss occurred in 39 eyes (46%) and vitrectomy was performed. Intraocular lenses (IOL) were implanted during the initial surgery in 77 eyes, and with a second operation in 4, while 3 remained aphakic. Improvement in visual acuity was achieved in 70 cases (84%). Acuity remained the same in 7 eyes (8%) and worsened in 7 (8%). Final visual outcome was significantly poorer in eyes with preexisting diabetic retinopathy (11 cases, 13%, p=0.022). Other ocular and systemic features, density of lens nucleus, type of anesthesia, vitreous loss and method of vitrectomy were not found to be related with the visual prognosis. The most frequent postoperative complications included pupillary irregularity (19 eyes, 23%), iris atrophy (7 eyes, 8%), vitreous in the anterior chamber (7 eyes, 8%), and IOL malposition (6 eyes, 7%). Visual prognosis was significantly lower in eyes with late postoperative complications (p=0.012).
Conclusion: Visual prognosis after phacoemulsification might as well be satisfactory in eyes in which posterior capsular integrity has been lost if appropriate surgical maneuvers have been performed, especially when permanent late complications do not exist.
Key Words: Phacoemulsification, Posterior capsular rupture, Zonular dialysis, Visual prognosis
