ÖZET
Amaç: İntrapartum elektronik fetal monitorisazyonun (EFM) fetal asidozu ve yenidoğan yoğun bakım ihtiyacını belirlemedeki etkinliğinin araştırılması.
Gereç ve Yöntem: Kliniğimize doğum amacıyla başvuran, gebelik yaşı 37-42 hafta arasında olan 100 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar eylem süresince eksternal olarak kardiotokografi ile monitorize edildi. Variabilite kaybı, değişken deselerasyon ve geç deselerasyon varlığı non-reaktif test olarak kabul edildi. Doğum sonrası çift klemplenmiş umblikal arterden fetal kan gazı analizi yapıldı ve Apgar skorları değerlendirildi. pH<7.20 ve baz açığı <-12 mmol/L, sınır değerler alınıp, çapraz tablolar oluşturularak, anormal EFM varlığının belirtilen durumları ve asfiksi ön tanısıyla yenidoğan yoğun bakıma yatırılan bebekleri saptayabilmedeki değeri araştırıldı. İstatistiksel analizler SPSS 9.05 paket program kullanılarak gerçekleştirildi.
Bulgular: Anormal fetal kalp hızı paternlerinin düşük Apgar skorlarını belirlemedeki sensitivite, spesifite, pozitif prediktif değer ve negatif prediktif değeri birinci dakika için sırasıyla; %61.9, %91.1, %65.0 ve %90.0, aynı değerler beşinci dakika için sırasıyla; %75.0, %87.5, %45.0 ve %96.3 olarak bulundu. Aynı değerler pH<7.20 için sırasıyla; %58.8, %88.0, %50.0 ve %91.3 olarak saptandı. Baz açığı <-12 olması için aynı değerler sırasıyla; %45.5, %83.1, %25.0 ve %92.5 olarak saptandı. Yenidoğan yoğun bakım ihtiyacını belirlemedeki sensitivitesi %75.0, spesifitesi %84.8, pozitif prediktif değeri %30.0 ve negatif prediktif değeri %97.5 olarak saptandı.
Sonuç: Travayda saptanan normal kalp hızı paternleri yüksek oranda olumlu fetal iyilik haliyle birliktedir. Ancak anormal paternlerin varlığı aynı şekilde yüksek oranda kötü fetal sonuçla birliktelik göstermemektedir.
Anahtar Kelimeler: Doğum, İntrapartum fetal monitörizasyon, Fetal iyilik hali
The Effectiveness of Intrapartum Fetal Monitoring
SIMMARY
Objective: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of intrapartum electronical fetal monitoring (EFM) on fetal asidosis and need for neonatal admission to intensive care unit.
Material and Methods: In this study 100 pregnant women whose gestational ages were between 37-42 weeks were enrolled. They were monitorised by external cardiotocography during labour. Loss of variability, variable deceleration, late deceleration were accepted as non-reactive test. After the delivery, blood samples were taken from the umbilical artery of double clemped umbilical cord and fetal blood gas parameters were analysed and Apgar scores were evaluated. pH<7.20 and anion gap <-12 mmol/L were taken as limits, cross tables were made. Predictive value of abnormal EFM on the abnormality of these parameters and of babies who were admitted to intensive care units were evaluated. Statistical analyses were performed by SPSS 9.05 statistical package program.
Results: The sensitivity, specificity, positive predictive value and negative predictive value of abnormal fetal cardiac patterns to determine the low Apgar scores for the first minute were; 61.9%, 91.1%, 65.0% and 90.0% respectively and the same values for the fifth minute were 75.0%, 87.5%, 45.0% and 96.3% respectively. The same values for pH<7.20 were; 58.8%, 88.0%, 50.0% and 91.3% respectively. The same values for anion gap <-12 were 45.5%, 83.1%, 25.0% and 92.5% respectively. The sensitivity was 75.0%, specificity was 84.8%, positive predictive value was 30.0% and negative predictive value was 97.5% for determinig the need for admission of the neonate to intensive care unit.
Conclusions: Normal fetal cardiac pattern during labour predict favorable conditions of the fetus in high rates . But abnormal patterns are not related with bad results in high rates as seen with normal results.
Key Words: Labour, İntrapartum fetal monitoring, Fetal well being
