ÖZET
Amaç: Mevsimsel allerjik konjonktivit tanısı almış hastalarda, topikal olopatadin ve lodoksamid tedavisinin, hastalığın belirti ve bulguları ile gözyaşı üzerine etkilerini karşılaştırmak.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya, Mart 2002-Mayıs 2003 tarihleri arasında Haydarpaşa Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesinde mevsimsel allerjik konjonktivit tanısı konan toplam 30 hasta alındı. Hastalar rastgele iki gruba ayrıldı. Birinci gruba (15 kişi) topikal olopatadin damla 2x1, 2. gruba (15 kişi) topikal lodoksamid damla 4x1 olarak başlandı. Tedavi öncesi ve tedavinin 14. gününde belirti ve bulguların skorlaması ile floresein kırılma zamanı ve Schirmer (anestezili, 5. dakikada) testleri yapıldı.
Bulgular: Olopatadin, belirti skor ortalamasını 14. günde 3.9±0.2'dan (2-5) 0.9±0.2'ye (0-2) düşürdü (p<0.01). Papiller reaksiyon ortalaması olopatadin uygulamadan önce 2.0±0.1 (1-4) iken, uygulamadan sonra 1.6±0.2'e (1-4) düştü (p<0.01). Olopatadin floresein kırılma zamanı ortalamasını 22.5±3.8 (4-80) sn.'den 31.3±4.9 (4-90) sn.'ye (p=0.07), Schirmer ortalamasını 13.9±1.4 (5-35) mm.'den 15.9±1.2 (7.5-35) mm.'ye yükseltti (p=0.028). Lodoksamid ise ortalama belirti skorunu 3.5±0.3'den (2-5) 2.3±0.7'ye (0-5) düşürdü. Ancak, bu fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.088). Lodoksamid uygulaması öncesinde papiller reaksiyon ortalaması 1.8±0.2 (1-4) iken, uygulama sonrasında 2.0±0.1 (1-4) oldu. Bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p=0.234). Lodoksamid floresein kırılma zamanı ortalamasını 19.2±2.7 (4-60) sn.'den 34.0±4.0 (10-60) sn.'ye (p<0.01), Schirmer ortalamasını 17.4±1.2 (3-35) mm.'den 20.4±1.4 (12-30) mm.'ye çıkardı (p=0.047). İki ilaç karşılaştırıldığında, olopatadinin belirti skor ortalamasını lodoksamidden daha çok düşürdüğü bulundu (p=0.013). Ancak bulgu skor ortalaması, floresein kırılma zamanı ve Schirmer testleri karşılaştırıldığında iki ilaç arasında anlamlı fark yoktu (sırasıyla p=0.167, p=0.419 ve p=0.770).
Sonuç: İki haftalık kısa dönemde olopatadinin allerji belirtilerinin tedavisinde lodoksamidden daha etkili olduğu görüldü. Ancak allerji bulguları ile floresein kırılma zamanı ve Schirmer gibi gözyaşı miktar ve kalitesini değerlendiren testlerde iki ilaç arasında fark bulunmadı.
Anahtar Kelimeler: Mevsimsel allerjik konjonktivit, Olopatadin, Lodoksamid, Gözyaşı
The Comparison of Efficacy of Topical Olopatadine and Lodoxamide in the
Treatment of Seasonal Allergic Conjunctivitis and Effects on Tear Functions
SUMMARY
Purpose: To compare the effects of topical olapatadine and lodoxamide on signs and symptoms of seasonal allergic conjunctivitis and on tears.
Material and Methods: Thirty two patients diagnosed with seasonal allergic conjunctivitis from March 2002 to May 2003 at Haydarpasa Numune Training and Research Hospital were included in the study. The patients were randomly divided into two groups. The first group (15 patients) received topical olopatadine twice a day and the second group (15 patients) received topical lodoxamide 4 times a day. The symptoms and signs of allergic conjunctivitis have been scorred, fluorescein break-up time and Schirmer tests (with topical anesthesia, 5 minutes) were performed before treatment and after 14 days of treatment in both groups.
Results: Olopatadine decreased the mean score from 3.9±0.2 (2-5) to 0.9±0.2 (0-2) at 14 days of treatment (p<0.001). The mean papillary reaction was 2.0±0.1 (1-4) before olopatadine treatment and 1.6±0.2 (1-4) after olopatadine treatment (p<0.01). Olopatadine increased the fluorescein break-up time from 22.5±3.8 (4-80) seconds to 31.4±4.9 (4-90) seconds (p=0.07) and increased the mean Schirmer value from 13.8±1.4 (5-35) mm to 15.9±1.1 (7.5-35) mm (p=0.028). The mean symptoms and signs score was 3.5±0.3 (2-5) before lodoxamide treatment and 1.9±0.7 (0-5) after lodoxamide treatment (p= 0.059). In the lodoxamide group, the mean papillary reaction score was 1.8±0.2 (1-4)
before treatment and 1.6±0.1 (1-3) after treatment (p=0.234). Lodoksamide increased the mean fluorescein break-up time from 19.2±2.7 (4-60) seconds to 28.5±3.33 (10-49) seconds (p=0.017) and the mean Schirmer value from 17.4±6.9 (4-130) mm to 19.6±1.4 (12-30) mm (p=0.026). Olopatadine decreased the mean symptoms score more than lodoxamide did (p=0.042). However, there was no statistically significant difference between the two drops in the mean signs score, fluorescein break-up time and the mean Schirmer values (p=0.819 and p=0.251, respectively).
Conclusion: Olopatadine was more effective in alleviating the symptoms of allergic conjunctivitis than lodoxamide in 2 weeks follow-up period. The effects of the two drops on the quantity (Schirmer test) and quality (fluorescein break-up time) of the tears were similar.
Key Words: Seasonal allergic conjunctivitis, Olopatadine, Lodoxamide, Tears
