ÖZET

Amaç: Sol ventrikülün hava ile temaslandığı kardiyak reoperasyonlar ve yüksek ministernotomi cerrahisi sonrasında, sol ventrikül apeksinde biriken rezidü havanın çıkarılmasında Kuralay yönteminin kullanılmasının klasik yöntemlere göre bir avantaj yada dezavantajının olup olmadığını ortaya koymak.
Gereç ve Yöntem: 2000 Ocak-2003 Aralık arasında yüksek ministernotomi ile ameliyat edilen veya kapak reoperasyonu uygulanan hastalar arasından yaş ve cins ayrımı yapılmaksızın Kuralay tekniği ile sol ventrikül rezidü havası çıkarılan 25 hasta grup-I, ameliyatında sağ superiyor pulmoner ven kateteri ve aortik iğne ile de-airing uygulanan 30 hasta grup-II olarak belirlendi. Hastalar ameliyat notları ve dosya sistemi üzerinden preoperatif, operatif ve postoperatif verileri, gelişen komplikasyonları açısından retrospektif olarak incelendiler.
Bulgular: Grup-I de hastaların 11’i (%44), grup-II’ de 8’ i (%26.66) erkek olarak belirlendi. Gruplar arasında cinsiyete göre farklılık istatistiksel olarak anlamlı değildi (c2=1.126; p=0.289). Grup-I ortalama yaşı (47.44±12.45), grup-II (58.47±9.04) olarak tespit edildi. Grup-I’ de kros klemp süreleri 56.04±3.36 dakika, grup-II’ de 55.93±3.39 dakika, total kardiyopulmoner bypass grup-I’ de 68.20±3.60 dakika, grup-II’ de 68.37±3.80 dakikaydı. Grup-I hastalarının ortalama hastanede kalış süresi 8.08±1.60 gün, grup-II hastalarının 7.97±1.49 gün olarak belirlendi. Gruplar arası tüm bu parametrelerin istatistiki karşılaştırmasında yaş açısından istatistiki bir fark vardı (p<0.001, t değeri -3.797). Grup-I’ de hiçbir hastada yara yeri enfeksiyonu gözlenmezken Grup-II de 5 hastada (%16.66) gözlendi. Gruplar arasında yara yeri enfeksiyon açısından farklılık istatistiki olarak anlamlı bulundu (c2=6.476; p=0.011). Postoperatif ağrı grup-I’ de 3 hastada (%12), grup-II’ de 11 hastada (%36.66) gözlendi. Gruplar arasında ağrı oluşumu açısından fark anlamlıydı (c2=4.373; p=0.037). Gruplar arası sternal oynama (c2=3.781; p=0.052), perikardiyal efüzyon (c2=3.781; p=0.052), kanama (c2= 0.392;p=0.531), kanamaya bağlı re-eksplorasyon (c2= 0.067;p=0.796) ve akciğer komplikasyonları (c2=2.063; p=0.151) açısından istatistiki olarak anlamlı bir fark belirlenmedi.
Sonuç: TEE eşliğinde Kuralay yöntemiyle sol ventrikül apeks havasının boşaltılması basit, klasik yöntemlerle kıyaslandığında morbiditesi az ve postoperatif sonuçları oldukça olumludur.
Anahtar Kelimeler: Kardiyak reoperasyon, Yüksek ministernotomi, De-airing

Kuralay Technique Provides a Safe De-Airing in High Ministernotomy and Cardiac Reoperations

SUMMARY

Aim: Investigating if there is an advantage or disadvantage of Kuralay method for de-airing of the stuck air in the left ventricular apex with TEE guidance after the highly air contaminated cardiac reoperations and high ministernotomy surgery comparing to the classical methods.
Material and Methods: Group-1 consisted of 25 patients either operated with high ministernotomy or valve reoperation regardless of age and sex, which the left ventricular residue air was deaerized with Kuralay method and group-2 consisted of 30 patients deaerized with right superior pulmonary vein catheter and aortic needle. Operation notes and files, preoperative, operative and postoperative data and impending complications of all patients investigated retrospectively.
Results: Eleven of group-1 (44%) and 8 of group-2 (26.66%) were men. Both groups were found identical in terms of sex (c2=1.126; p=0.289). Average age of group-1 were assessed as (47.44±12.45) and (58.47±9.04) for group-2. Cross-clamp time for group-1 was found as 56.04±3.36 min and for group-2 as 55.93±3.39 min, total cardiopulmonary bypass time for group-1 was 68.20±3.60 min and for group-2 as 68.37±3.80 min. The average time to stay in hospital for group-1 was 8.08±1.60 days and for group-2 as 7.97±1.49 days. The statistical analysis of age was found as statistically significant (p<0.001, t value -3.797). None of group-1 patients had wound infection but 5 patients (16.66 %) from group-2 demonstrated wound infection. The statistical analysis of wound infection site was found statistically significant (c2=6.476; p=0.011). Postoperative pain was found in 3 patients in group-1 (12 %) and for 11 patients in group-2 (36.66%). The statistical analysis of pain was found statistically significant (c2=4.373; p=0.037). Both groups were statistically identical in terms of sternal dehiscence (c2=3.781; p=0.052), pericardial effusion (c2=3.781; p=0.052), bleeding (c2= 0.392;p=0.531), re-exploration for bleeding (c2= 0.067;p=0.796) and pulmonary complications (c2=2.063; p=0.151).
Conclusion: De-airing of the left ventricular apex with Kuralay method with TEE guidance is a simple, and showed low morbidity with positive postoperative results when compared with the classical methods
Key Words: Cardiac reopeation, High ministernotomy, De-airing